Pośrednie Białczańskie Wrótka
 Widok z północnego zachodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2075 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′27,0″N 20°05′09,2″E/49,190833 20,085889
| |
Pośrednie Białczańskie Wrótka (słow. Prostredné bielovodské vrátka[1], ok. 2075 m) – wąska przełączka w Żabiej Grani na granicy polsko-słowackiej. Znajduje się pomiędzy Skrajną Białczańską Basztą (ok. 2085 m) a Pośrednią Białczańską Basztą (ok. 2090 m). W stronę Zadniej Baszty grań podnosi się od przełączki dość łagodnie, natomiast Pośrednia Baszta opada na nią pionowym, uskokiem o wysokości około 15 m. Na południowo-wschodnią stronę, do Białczańskiego Kociołka w Dolinie Żabiej Białczańskiej opada z przełączki kominek o wysokości 30 m. Na północny zachód (na polską stronę) z przełączki opada skalisto-trawiasty żlebek o deniwelacji około 40 m. Uchodzi do żlebka opadającego ze Skrajnych Białczańskich Wrótek[2].
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
Zachodnie ściany Białczańskich Baszt udostępnione są do uprawiania taternictwa. Na Pośrednie Białczańskie Wrótka prowadzi jedna droga wspinaczkowa. Jest też droga prowadząca granią Białczańskich Baszt[2]. Strona wschodnia (słowacka) znajduje się w zamkniętym dla turystów i taterników obszarze ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego[3].
- Północno-zachodnim żlebkiem; z podścianowych trawników; II w skali tatrzańskiej[2]
- Granią od Pośredniej Białczańskiej Przełęczy do Żabich Wrótek. Pierwsze przejście: Edward W. Janczewski 25 lipca 1909 r. Obecna wycena tego przejścia to II, czas przejścia 30 min[2]. Pierwsze przejście zimowe: Alojz Krupitzer i w. Spitzkopf 30 kwietnia 1936 roku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.
- ↑ Turystyczna mapa Słowacji [online] [dostęp 2020-02-11].
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, t. 7, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.